About


ต๊ะ หรือแม่น้องโคชิเป็นคนๆ เดียวกัน และเป็นผู้เขียนและดูแล blog เล็กๆ แห่งนี้ค่ะ แม่น้องโคชิเป็นชื่่อที่คนนอกครอบครัวเรียกกันหลังจากคลอดลูกชาย ส่วนต๊ะเป็นชื่อที่เพื่อนสนิทเรียกกันค่ะ อันที่จริงแล้วชื่อที่ฟังแล้วเป็นกันเองกว่านี้ก็มีมากมายหลายชื่อ แต่บอกไม่ได้ อิอิ 

ชีวิตวัยเรียน ต๊ะเกิด ใช้ชีวิตและเติบโตในกรุงเทพ จบมัธยมต้นจากโรงเรียนสามเสนวิทยาลัย จบมัธยมปลายที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา และจบปริญญาตรีจากคณะอักษรศาสตร์ (เอกภาษาอังกฤษ) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ส่วนจะจบปีไหน และได้เกรดเฉลี่ยเท่าไหร่นั้น อย่ามาหลอกถามซะให้ยากเลย จ้างให้ก็ไม่บอก 

หลังจากก้าวออกจากรั้วมหาวิทยาลัย (อย่างทุลักทุเล) ต๊ะไปสอบและเข้าเรียนปริญญาโทที่คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ สาขาวิชาประวัติศาสตร์ ต๊ะใช้เวลาเรียนที่นี่ไม่นานนัก ก็เรียนไม่จบนั่นแหละ หลังจากได้เข้าไปเรียนได้ 2-3 เดือน ต๊ะก็รู้ว่าภาควิชาประวัติศาสตร์นั้นไม่ใช่ที่ของตัวเองเลย การต้องไปค้นคว้าหาข้อมูลจากหนังสือ เอกสารเก่าๆ จำนวนมหาศาล นั้นช่างไม่สนุกเหมือนกับการนั่งฟังเล็คเชอร์วิชาประวัติศาสตร์จากอาจารย์ตอนเรียนปริญญาตรี โชคดีที่รู้ตัวเร็วและไม่ดันทุรัง ตอนนี้ก็คิดอยู่ว่าถ้าเรียนจบปริญญาโท ด้านประวัติศาสตร์ แล้วต้องเอาวุฒิปริญญาตรีไปสมัครงาน มันจะชํ้าใจขนาดไหน 

เริ่มต้นทำงาน ต๊ะเริ่มทำงานที่บริษัท AMA International Co., Ltd ในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายจัดซื้อ งานแรกนี้ถือเป็นงานที่ไม่ตรงกับสายที่เรียนมาแม้แต่น้อย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต๊ะอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน แต่กระนั้นต๊ะก็ได้รู้จักเพื่อนที่น่ารักหลายคน และบางคนก็ยังคบหากันอยู่จนทุกวันนี้ 


หลังจากนั้นต๊ะได้เข้าทำงานที่บริษัท Family Direct ในตำแหน่งกองบรรณาธิการนิตยสาร Industry Mag  และ Plant Manager  เป็นงานที่ให้โอกาสต๊ะได้พบกับและสัมภาษณ์ผู้บริหารบริษัทขนาดใหญ่หลายที่ ได้เดินเข้าไปดูสายการผลิตของโรงงานหลายต่อหลายแห่ง ได้ไปสำรวจนิคมอุตสาหกรรมในภาคกลางทุกแห่ง เป็นประสบการณ์การทำงานที่มีค่าซึ่งต๊ะไม่เคยลืม และที่บริษัทแห่งนี้นั่นเองที่ต๊ะได้มีโอกาสได้รู้จักกับซาดาโอะ ซึ่งตอนนั้นทำงานเป็นล่าม และได้มีโอกาสทำงานร่วมกัน คบหากัน จนมาสร้างครอบครัวด้วยกันทุกวันนี้    

หลังจากงานนี้ต๊ะเปลี่ยนงานอีก 2 ครั้ง ซึ่งไม่ขอพูดถึงในรายละเอียด เพราะเป็นงานที่ต๊ะทำแค่ประเดี๋ยวประด๋าวเท่านั้น งานสุดท้ายที่ต๊ะทำคือการเป็น copywriter ให้กับบริษัท Reader's Digest ซึ่งเป็นที่ที่ต๊ะทำงานนานที่สุด และมีความสุขในการทำงานมาก ที่นี่เป็นบริษัทที่ให้โอกาสต๊ะได้เดินทางไปต่างประเทศครั้งแรก ยังจำความฉุกละหุกตอนวิ่งไปทำพาสปอร์ตในวินาทีสุดท้ายได้ 

ณ ที่นี้นอกจากงานเขียนแล้ว ต๊ะยังมีโอกาสได้เรียนรู้เทคนิคงานพิมพ์ และขั้นตอนการเตรียมงานก่อนพิมพ์ หลายต่อหลายอย่าง ต๊ะทำงานอยู่ที่นี่จนกระทั่งซาดาโอะต้องย้ายไปประจำสาขาที่กัวลาลัมเปอร์ ต๊ะจึงต้องวางปากกา ลาออกตามซาดาโอะไป และหันมาจับตะหลิว เป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัวจนถึงทุกวันนี้     

ชีวิตในโตเกียว ชีวิตในโตเกียวไม่ง่าย และไม่เคยง่าย ต๊ะนั่งรถเมล์ผิดฝั่ง นั่งรถไฟเลยป้าย และหลงทางหลายต่อหลายครั้ง แต่ทุกครั้งต๊ะก็ได้รู้ว่านํ้าใจอันแสนบริสุทธิ์นั้นยังมีอยู่จริงแม้แต่ในเมืองใหญ่แสนศิวิไลซ์อย่างโตเกียว ต๊ะขอขอบคุณคนญี่ปุ่นทุกคนที่ช่วยบอกทาง และช่วยเดินไปส่งต๊ะที่จุดหมายปลาย ทางด้วยนะคะ
                                                  
นอกจากหลงทางแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสำหรับคนที่ไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นแต่ต้องมาใช้ชีวิตในโตเกียวนั้นลำบากแค่ไหน มาใหม่ๆ แค่ไปซื้อของในซุปเปอร์ยังรู้สึกเหมือนไปสำรวจดาวอังคาร ภาษาญี่ปุ่นนั้นมันยากเหลือเกินในความรู้สึกของต๊ะ ทั้งตัวอักษรจำนวนมหาศาล ไวยกรณ์ก็แสนซับซ้อน ถึงตอนนี้ก็เถอะต๊ะก็ยังแค่พอรู้บ้าง และต้องพยายามต่อไป  

ครอบครัว
ประกอบด้วยต๊ะ ซาดาโอะ และโคชิ ถึงซาดาโอะจะหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ แต่ต๊ะไม่ขอลงรูปซาดาโอะใน Blog นี้ เพราะซาดาโอะไม่ชอบออกสื่อ

โคชิ ลูกชายคนแรกและคนเดียว เป็นแรงบันดาลใจให้ต๊ะหันมาทำกับข้าวอย่างจริงจัง บอกตรงๆ ว่าต๊ะไม่ได้ขัดข้องใจที่จะให้โคชิกินอาหารกล่อง อาหารถุง แต่นอกจากสารอาหารแล้ว ต๊ะอยากให้โคชิได้ความอิ่มอกอิ่มใจ ความทรงจำที่อบอุ่นจากการกินอาหารของแม่ และการได้นั่งกินข้าวพร้อมกันทั้งครอบครัว

                                                 
ต๊ะเขียน blog นี้หลังจากที่ต๊ะย้ายมาอยู่ครอบครัวที่โตเกียว ที่ที่ต๊ะมีโอกาสฝึกฝนทำอาหารอย่างเต็มที่ เนื่องจากอาหารนอกบ้านนั้นราคาแพงระยับ

สูตรอาหาร ภาพและข้อมูลต่าง ๆ ต๊ะตรวจสอบก่อนเผยแพร่ทุกครั้ง แต่หากอ่านแล้วเห็นข้อผิดพลาดตรงไหน สามารถท้วงติงได้ทันทีค่ะ เพราะบางเรื่องต๊ะก็รู้จริง บางเรื่องก็รู้ไม่จริง 

ภาพและสูตรอาหารใน blog แห่งนี้เป็นของต๊ะทั้งหมด (หากต๊ะใช้สูตรหรือภาพถ่ายของคนอื่นก็จะระบุไว้ค่ะ) หากต้องการนำไปใช้ให้แจ้งต๊ะเพื่อขอซื้อนะคะ อย่าว่าต๊ะเคี่ยวเลยแต่ทุกภาพก็มีต้นทุนในการถ่าย ที่ผ่านมามีการนำรูปไปใช้ทางการค้าเยอะ พอแจ้งไปก็บอกว่าให้เครดิตแล้ว อืม แต่ก็ยังถือว่าละเมิดนะคะถ้าเจ้าของภาพไม่รับรู้ เอาเป็นว่าต๊ะ ไม่อนุญาตให้นำภาพไปใช้ในทุกกรณี 

Contact 
มีคำถาม หรืออยากพูดคุยทักทายทิ้ง Comment ไว้ที่ท้าย Post หรือมาเป็นเพื่อนกันใน Facebook นะคะ 

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมและขอให้มีความสุขทุกคนนะคะ





My Portfolio

10 Best Bento Boxes & Accessories