Nipponkitchen

ต๊ะเคยทำสตรอว์เบอร์รี่ มิลฟีย (Strawberry Mille Feuille)ลง blog ไปแล้วครั้งหนึ่ง คราวก่อนเป็นสูตรที่ใช้ puff pastry แป้งที่ใช้ทำพาย อบแล้วฟูกรอบเป็นชั้น ๆ สอดไส้วิปครีมและครีมคัสตาร์ด คราวนี้ขอนำเสนอสูตรที่ใช้เค้กนุ่ม ๆ กันบ้างนะคะ ส่วนตัวแล้วคิดว่าสูตรนี้ทำง่ายใช้เวลาน้อยกว่า เสิร์ฟง่าย ทานง่าย วิธีทำไม่ยุ่งยาก แค่ตีไข่กับนํ้าตาลไม่ขัดสีแล้วอบให้เนื้อเค้กบางหน่อย ไม่ฟูมาก แล้วตัด ตีครีม ใส่สตรอว์เบอร์รี่ลงไป เป็นขนมน่ารักมุ้งมิ้งเหมาะกับสาว ๆ แล้วก็เด็ก ๆ มากค่ะ

ช่วงปลายปีสตรอว์เบอร์รี่ญี่ปุ่นออกรอบสอง ราคาพอ ๆ กับช่วงฤดูใบไม้ผลิ ออกมาไม่เยอะเท่าแต่ความอร่อยเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนค่ะ ปกติแล้วจะซื้อแพคเล็ก ๆ แบบกินวันเดียวหมด และวางไว้ในห้องธรรมดาไม่เอาเข้าตู้เย็น เพราะเอาเข้าไปทีไรสตรอว์เบอร์รี่่จะชํ้าและจืดในเวลาอันรวดเร็ว อยากจะซื้อแพคใหญ่มาเก็บไว้บ้างแต่ก็กินไม่ทันทุกที ใครมีวิธีเก็บสตรอวร์เบอร์รี่ดี ๆ บอกกันได้นะคะ 

วันนี้ใช้นํ้าตาลไม่ขัดสีนะคะเพราะไม่อยากให้เนื้อเค้กฟูมาก กลัวจะวางซ้อน ๆ กันลำบาก แต่ถ้าชอบเนื้อเค้กเบา ๆ ใช้นํ้าตาลทรายธรรมดาก็ได้นะคะ เค้กจะขึ้นฟูกว่านี้ ไส้วันนี้ใส่วิปครีมอย่างเดียว แต่สามารถเพิ่มไส้คัตดาร์ตหรือ chocolate syrup ได้ตามชอบค่ะ

เอาล่ะค่ะ ตามมาดูสูตรสตรอว์เบอร์รี่ มิลฟีย (Strawberry Mille Feuille) ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะและโคชิดีกว่า อร่อยน้า
2.ตีไข่ขาวกับนํ้าตาลไอซิงจนตั้งยอดเอาส่วนผสมไปรวมกัน ค่อย ๆ แบ่งใส่นะคะ

4. เทใส่พิมพ์ที่รองกระดาษไขแล้วนะคะ อบที่ 180 องศา ประมาณ 13 นาทีค่ะ
5. เสร็จแล้วเคาะจากพิมพ์ ทิ้งไว้ให้เย็น ตัดเป็นขนาดเท่า  ๆ กัน
6. ตีวิปปิ้งครีมกับนํ้าตาลจนตั้งยอดอ่อน ตักใส่ถุงบีบ ต๊ะใช้หัวบีบรูปดาวธรรมดานะคะ
7. วางขนมเค้กบนจานสำหรับเสิร์ฟ บีบครีมแล้ววางสตรอว์เบอร์รี่ลงไปค่ะ

ลองทำกันดูนะคะ

ช่วงนี้อากาศที่โตเกียวหนาวยะเยือก หนาวแบบที่เปิดฮีตเตอร์ก็แล้ว ใส่เสื้อกันหนาวก็แล้วก็ยังหนาว อยู่บ้านต้องใส่ถุงเท้าตลอด เมื่อวานออกไปธุระข้างนอก ยืนรอรถเมล์แค่ไม่กี่นาทีก็ลมแทบใส่ ขนาดว่ามันยังจะหนาวได้อีกนะคะ เอ๊ะ แต่มันจะเป็นด้วยอากาศ หรือวัยกันแน่ เอาเป็นว่ามาหาอะไรกินแก้หนาวดีกว่านะคะ 

หลายปีก่อนต๊ะเคยทำข้าวหน้าซอสฮายาชิ แบบที่ใช้ roux ลง blog ไป ดูจากยอดวิวแล้วมีคนเข้ามาอ่านค่อนข้องเยอะ ต๊ะว่าจะลองนำเสนอข้าวหน้าซอสฮายาชิแบบโฮมเมดดูบ้าง แต่ก็ยังไม่มีโอกาส ไม่มีเวลาซักที จนเมื่อไม่กี่วันนี้เองก็คิดได้ว่าทำสูตรที่ไม่ต้องใช้เวลามากก็ได้ ไม่ได้ต้มซุปเนื้อ ไม่ได้ทำ demi glace ซอสเอง อาศัยซุปก้อนคนอร์ tomato puree ทงคัตสึซอส และเครื่องปรุงรสอีกไม่กี่อย่าง แต่ความอร่อยไม่ได้น้อยเหมือนความพยายามนะคะ

ส่วนผสมซอสวันนี้ใช้ tomato puree ถ้าใครไม่มีไม่ต้องไปหาซื้อก็ได้นะคะ ถ้าไม่ได้ทำอาหารฝรั่งบ่อย ใส่นํ้ามะเขือเทศ หรือมะเชือเทศสด (ลูกใหญ่) ก็ได้ แต่ตอนปรุงรสอาจจะต้องเพิ่มลดโน่นนี่บ้าง ก็ชิมดูแล้วปรับตามชอบได้เลยค่ะ

เนื้อที่ใช้ทำข้าวหน้าซอสฮายาชิแบบโฮมเมดจะต่างกับข้าวหน้าซอสฮายาชิ แบบที่ใช้ roux นะคะ เนื่องจากเราจะปรุงรสก่อนที่จะใส่นํ้า และใช้เวลาทำน้อยจึงขอใช้เนื้อที่สไลซ์บาง ๆ เหมือนเวลาทำชาบูชาบู ถ้าใช้เนื้อสำหรับทำสตูว์จะไม่เหมาะเท่าไหร่ แต่ถ้าไม่ได้ชอบเนื้อที่นุ่มมากก็ได้เลยค่ะ 

เอาล่ะค่ะ ตามมาดูสูตรข้าวหน้าซอสฮายาชิแบบโฮมเมด (Homemade Hayashi Rice) ที่ตีะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิ ดีกว่าน้า

ส่วนผสม

หอมใหญ่ 2 ลูก (150 กรัม)

เนื้อสไลซ์ 300 กรัม

มันเนื้อหรือมันหมู 1 ก้อน ประมาณ 10 กรัม

แป้งสาลี 3 ช้อนโต๊ะ

เนย 5 กรัม

ไวน์แดง 1 ช้อนโต๊ะ

คนอร์ 2 ก้อน

โชยุ 2 ช้อนโต๊ะ

ซอสทงคัตสึ 4 ช้อนโต๊ะ

เกลือ 1/2 ช้อนชา

นํ้าตาล 1 ช้อนชา

นํ้าเปล่า 150 มล.

วิธีทำ

1. ผัดหอมกับมันหมู/มันเนื้อ จนสุกเป็นสีนํ้าตาล

2.ใส่เนื้อวัวลงไป ผัดพอเปลี่ยนสี ไม่ต้องสุก 100 เปอรืเซ็นต์นะคะ เติมแป้งลงไป ผัด ๆ ๆ

3. เติมเนย ไวน์แดง เกลือ นํ้าตาล โชยุ คนอร์ ซอสทงคัตสึ และนํ้าเปล่า

4. ต้มต่อไปประมาณ 20 นาที จนซอสข้น และเริ่มแตกมัน (ใช้คำนี้ไหมคะ) ก็เป็นอันเสร็จค่ะ ลองทำกันดูนะคะ

เค้าว่าปีไหนอากาศร้อนจัด ปีนั้นอากาศก็จะหนาวจัดด้วยนะคะ ก็เห็นจะจริงเพราะวันนี้อากาศหนาวจัง หนาวจนอยากจะเอาเสื่อขนเป็ดออกมาใส่ แต่เดือนพฤศจกายนยังถือว่าเร็วไปสำหรับการทำตัวแบบนั้นในโตเกียว อดทนค่ะ รอคนใส่เยอะ ๆ ก่อน พูดถึงเสื้อกันหนาวแล้ว 2-3 ปีที่ผ่านมามีการเปลี่ยนแปลงเยอะนะคะ เมื่อก่อนต๊ะไม่ค่อยชอบใส่เสื้อขนเป็ดเท่าไหร่ เพราะว่ามันหนักและหนาฟูดูเหมือนยางรถยนต์  แต่ระยะหลังมีการใช้เทคโนโลยีหลาย ๆ อย่างซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรบ้าง แต่ผลลัพธ์ก็คือตอนนี้เสื้อขนเป็ดเบาขึ้นมาก และไม่ฟูนะคะ ก่อนที่จะทิ้งตัวเก่าก็ลองเอามาชั่งนำ้หนักเทียบกับของใหม่  ของเก่าหนัก 1.2 กก. ของใหม่ 0.7 กก. ต่างกันเยอะมาก ไม่เสียแรงที่กัดฟันซื้อมา

มาพูดถึงเมนูวันนี้ดีกว่า วันนี้ทำสปาเก็ตตี้เห็ดไมตาเกะ สูตรวันนี้ไม่ได้ใส่เบคอน ไม่ได้ใส่แฮม เห็ดล้วน ๆ จริง ๆ ไม่มีเจตนาจะลดเนื้อสัตว์อะไร แต่เป็นอารมณ์อยากกินเห็ด และอยากได้กลิ่นเห็ดแบบเต็ม ๆ จะเพิ่มแซลมอนรมควัน ใส่แอนโชวี หรือเนื้อสัตว์อะไรก็ได้ค่ะ

เอาล่ะค่ะ ตามมาดูสูตรสปาเก็ตตี้เห็ดไมตาเกะ ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่่อยน้า 

ส่วนผสม

เส้นสปาเก็ตตี้แบบแห้ง 200 กรัม

เห็ดไมตาเกะ 150 กรัม

เห็ดหอมแห้ง 5 ดอก

นํ้าอุ่น 100 มล.

เกลือ 1/2 ช้อนชา

กระเทียมจีน 3 กลีบ

พริกแห้วเม็ดเล็ก 5-6 เม็ด ซอยบางๆ  

พริกไทยบดนิดหน่อย

นํ้ามันมะกอก 2 ช้อนโต๊ะ

วิธีทำ

1. แช่เห็ดหอมแห้งในนํ้าอุ่น 15-20 นาที พอ เห็ดนิ่มก็บีบนํ้าออก หั่นเป้นชิ้นพอคำ นํ้าที่แช่เห็ดไว้ไม่ต้องทิ้งค่ะ

2. ต้มสปาเก็ตตี้ในนำ้เดือด ใส่เกลือลงไปนิดหน่อย พอเส้นสุกตักขึ้นชงไว้ให้สะเด็ดนำ้ ไม่ต้องล้างนะคะ

ทำแพนเค้กมาหลายต่อหลายรอบ แต่ครั้งนี้ครั้งแรกจริง ๆ นะคะที่ในส่วนผสมไม่มีนํ้าตาลเลยแม้แต่นิดเดียว ตื่นเต้นมากไม่รู้เหมือนกันว่าจะออกมาเป็นยังไง สูตรนี้เป็นสูตรที่จำมาจากทีวี แต่ก็มีดัดแปลงเยอะพอสมควรนะคะ อย่างแรกเลยคือนม ในสูตรที่ออกทีวีคือไม่ใส่เลย ใส่แค่แป้ง ฟักทอง ไข่ขาว และผงฟู  แต่ต๊ะไม่ได้อยากให้มันสุดมาก ไม่หวานก็ได้ แต่ขอให้มีรสชาติแบบขนมหน่อยแล้วกันนคะ อีกอย่างนมเ็นแหล่งแคลเซี่ยม ถ้าไม่กินมากไปคงไม่น่าจะเป็นปัญหา แล้วก็ต๊ะมีแต่งกลื่นด้วยวนิลาและซินนามอน เพราะกลิ่นหอม ๆ จะช่วยให้ดูเหมือนแพนเค้กทั่ว ๆ ไป มากขึ้น 

เคล็ดลับในการทำแพนเค้กสูตรนี้ให้หวานกลมกล่อมโดยไม่ต้องพึ่งนํ้าตาลก็คือการนึ่งหรือต้มฟักทองด้วยไฟกลางค่อนข้างอ่อน จะได้เนื้อฟักทองที่หวานกว่าต้มด้วยไฟแรง และเนื้อฟักทองไม่นิ่ม ไม่แฉะด้วย แต่ถ้าถามตรง ๆ ว่ามันเหวานได้หมือนแพนเค้กทั่วไปเลยไหม ก็ไม่นะคะ ก็หวานแบบฟักทองนั่นแหละค่ะ แต่แพนเค้กสูตรนี้ก็เหมาะที่จะทำนะ ยิ่งในบ้านที่มีคนหลายวัย สำหรับผู้ใหญ่ คุณย่ายคุณย่าก็ไม่ต้องเติมอะไร ส่วนเด็ก ๆ หรือคนวัยทำงานที่ไม่ได้ห่วงเรื่องนํ้าตาลมากก็เติมนํ้าตาลไอซิง หรือราดนํ่าผึ้งได้ จะให้ความรู้สึกเหมือนไปกินก๋วยเตี๋ยว ต๊ะว่ามันก็ดีนะคะ

ช่วงนี้ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าต๊ะปรับอะไรใน blog เยอะมาก ทั้งรูปอาหารหรือสูตรอาหาร เพราะตอนนี้ตั้งใจจะทำ blog จริงจังมากขึ้น จากที่คิดว่าจะทำเหมือนเป็นงานอดืเรก ตอนนี้ก็กลายเป็นงานพิเศษที่สร้างรายได้ และในเมื่อเป็นงานเราก็ต้องทำให้ดีใช่ไหมคะ 

เอาล่ะค่ะ ตามมาดูสูตรแพนเค้กฟักทองสูตรไม่ใส่นํ้าตาล (Pumpkin Pancakes) ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่าอร่อยน้า

ส่วนผสม

ฟักทองญี่ปุ่น 1/4 ลูก เอาเม็ดออก หั่นเป็นชิ้น 325 กรัม

แป้งเค้ก 110 กรัม

ผงฟู 1 ช้อนชา

ไขขาว 2 ฟอง

นมสด 12 ช้อนโต๊ะ

วนิลา 1/2 ช้อยชา

ผงซินนามอน 1/2 ช้อนชา

ผลไม้สดตามชอบ

วิธีทำ

1. เอาหม้อใส่ฟักทองใส้นํ้าพอท่วมนะคะ ไม่ค้องมากค่ะ

ห่างหายไปจากการอัพเมนูใหม่ ๆ มาพัักใหญ่ทีเดียวนะคะ แต่ถ้าติดตามทางเพจจะรู้ว่าช่วงนี้ขยันอยู่ แต่เป็นการถ่ายรูป อัพเดทเมนูเก่า ๆ ที่เคยเขียนไว้เสียส่วนมาก ถ้าใครติดตามตลอดจะรู้ว่าต๊ะเริ่มเขียนบล็อกตั้งแต่ยังไม่ประสีประสางานครัว ยังไม่มีประสบการณ์ด้านถ่ายรูป โพสต์เก่า ๆ จะเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ รูปไหว ๆ เบลอ ๆ มืด ๆ มีครบหมด ซึ่งเดิมทีเคยคิดว่าจะไม่เข้าไปแก้ไขอะไร จะเก็บไว้เหมือนเป็นการบันทึกช่วงวันเวลา เป็นไดอารี เป็นสูตรอาหารเก็บไว้ดูคนเดียว แต่ตอนนี้คนอ่านก็เพิ่มขึ้น ไม่ได้เขียนเอง อ่านเองเหมือนตอนแรก เพราะฉะนั้นถ้าไม่ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงก็จะไม่ยุติธรรมกับคนอ่านนะคะ ก็เลยทยอยแก้ ทยอยทำ  จะได้เป็นบล็อกสวย ๆ เนื้อหาน่าเชื่อถือกับใครเค้าบ้าง

วันนี้จะมาชวนทำทูน่าสลัดค่ะ ปกติแล้วที่บ้านกินทูน่าบ่อยมาก เอามาใส่เซนวิชบ้าง เอามาทำสลัดบ้าง  หรือทำลาบ ทำยำแบบไทย ๆ ก็เคยนะคะ ทูนาสลัดวันนี้เป็นสูตรที่ตั้งใจทำมาก ใจดีมีนํ้าสลัดสองสูตรเลยค่ะ มีทั้งสูตรใช้นํ้ามัน และไม่ใช้นํ้ามัน แต่ทั้งสองสูตรเป็นสูตรสุขภาพนะคะ นํ้ามันเป็นนํ้ามันมะกอก รสไม่เค็มจัด หวานจัด นํ้ามันก็ใช้น้อยนะคะ แต่ถ้าใครที่ต้องการคุมนํ้าตาล คุมเกลือจริง ๆ ก็ลดปริมาณดูนะคะ หรือจะไม่ใส่เลยก็ได้นะคะถ้าชิมแล้วรสชาติถูกปาก

ทูน่าจะใช้แบบในนํ้าเกลือ หรือนํ้ามันก็ตามสะดวกนะคะ ไม่มีข้อจำกัดสำหรับเมนูนี้ แต่ถ้าถามความชอบแล้ว ต๊ะชอบทูน่าในนํ้ามันมากกว่า อร่อยกว่า แต่ก็กินได้หมดค่ะ

เอาล่ะค่ะ ตามมาดูสูตรทูน่าสลัด ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า

ต๊ะชอบทำซาลาเปาเอง และทำบ่อย ๆ ค่ะ จริง ๆ แล้วซาลาเปาก็ไม่ได้ทำยากเท่าที่ใคร ๆ คิดกันนะคะ ส่วนผสมแป้งก็มีน้อย ยิ่งถ้าใครมีเครื่องผสมแบบ stand mixer ที่ใช้ผสมแป้งทำขนมปังได้จะบอกเลยว่าใช่้เวลาน้อยมาก ส่วนใครที่ไม่่มีเครื่องไม่ต้องเสียใจไปค่ะ ต๊ะก็ไม่มีเหมือนกัน ใช้มือนวดเอานี่ล่ะค่ะ ทำได้เหมือนกัน ใช้แรงและใช้เวลาสักหน่อย วิธีนวดก็เหมือนนวดแป้งขนมปังทั่วไป แต่ไม่ต้องนวดให้เป็นฟิล์มนะคะ หาดูจากยูทูปได้นะคะ ถ้าใครไม่เคยนวดแป้งเอง ลองดูสักครั้งแล้วจะรู้ว่าง่าย และจะง่ายขึ้นในครั้งต่อ ๆ ไป

แป้งซาลาเปาสูตรนี้ใช้แป้งสาลีหรือแป้งทำเค้กธรรมดานะคะ นวดสเต็ปเดียวไม่มีแป้งใน แป้งนอก จริง ๆ แล้วถ้าสามารถหาซื้อ wheat starch หรือ Hong Kong flour ไ้ด้ ซาลาเปาน่าจะขาวฟู น่ากินกว่านี้ ถ้าจริงจังอาจจะพรีออร์เดอร์หรือหาซื้อจาก Kappabashi ได้ แต่ส่วนตัวเป็นสายสะดวก อะไรที่พอปรับได้ ก็ขอปรับ แต่พยายามรักษามาตรฐานความอร่อยไว้นะคะ

เคล็ดลับในการทำให้แป้งซาลาเปาขาวนุ่ม อย่างแรกคือนํ้าส้มสายชูหรือนํ้าเลมอน นํ้ามะนาว เราจะใส่ลงไปในแป้งและนํ้าสำหรับนึ่ง (นิดหน่อยเท่านั้นค่ะ รับรองว่าไม่มีรสเปรี้ยว) กรดผลไม้หรือกรดนํ้าสัมจะทำให้แป้งขาวโดยไม่ต้องพึ่งสารเคมีใด ๆ  และยังซื้อหากันได้ไม่ยากด้วยค่ะ นอกจากนํ้าส้มแล้ว เวลาคลิงแป้ง รีดแป้ง ก่อนที่จะห่อหรือจีบซาลาเปา ไม่ต้องโรยแป้งนวลหรือโรยแต่น้อยนะคะ เพราะถ้าโรยมากไปแป้งซาลาเปาของเราอาจจะกระด้างได้นะคะ แป้งสูตรนี้มีนํำ้มันเป็นส่วนผสม ไม่ติดกระดาน ไม่ติดมือค่ะ

ในส่วนของไส้ ถ้าใครชอบใส้เยอะ แป้งบาง ๆ ก็เพิ่มปริมาณไส้เป็นสัก 2 เท่าได้เลยค่ะ ใครรักใครชอบติ่มซำ ชอบซาลาเปา อย่าพลาดซาลาเปาไส้หมูแดงสูตรนี้นะคะ รับรองเลยค่ะว่าไม่ยากอย่างที่คิด

เอาล่ะค่ะ ตามมาดูสูตรซาลาเปาไส้หมูแดง ที่ต๊ะทำกินกับซาดาโอะ และโคชิดีกว่า อร่อยน้า